چیله شو زلیخا صبا ماسال تالش

چیله شو
چیله شوون تا صب نشم داوره
باهم هرم چیله کاوشوچره
نیت کرم فال حافظ آکَرَم 
هروری کو وایم هَزار خاطره
ام جوره شوون شمه وی بداره
وختی نیمونه اَمه ویر بوأره
چیله شوی خریدمون بازاره
هندونه ولبو سِره اناره
شیرینی و آجیل نی همه جوره
نَیَم سفره مینی نِشم چِ داوره
سیا قاتق سوزی کوکو حاضره
سوزی پلا با ماهی ترشه تاره
دَه دَه نَ وان بایه حافظ آکره
وا شمه روزگارخوبه باهاره
نیت کَرم هرگز غرصه مهره
زومستونی سغه سر سَر بِبَره
خردَنونه وام شمه گوش بداره
هنته روسوماتی نی ویر بداره
غرصه شمه دیلی کوهیچ مداره 
غمیرا استه ام ای راه چاره
هیکس دِنیا اومه نیه دِواره
مَنش گوشه مَگر کِنج و کناره
هرکس خشه مَوایه اَ بی عاره
دیل خشی دوایِِ روزگاره
موشکیلاتی شمه را سخت مَداره 
رنج ودردون رانی مَکَره ناره
همه را چاک ببه خوبی بکره
هردسی نه آدیه هی ویگِره
هیکسی را آرزو بد مَداره 
هنته ببه کاررون دوزو تیاره
شمنه وام سره سیفِم گول یاسِم اَنارِم
چمع حرفون شمه نی ویر بداره
هرجا مندیرونه نزیک یا دوره
چاکه شوون باهم بنیه داوره
ام شمه وچمِ مینی قراره
هیچ مَگِره یندی کو ده کناره
نااهل مبه روحم نی شاد بداره
روحم شمه خشی نی گوشه داره 
شعر از زلیخا صبا تقدیم به عزیزانم

سفره شب یلدای سپیده صبا در سال 93

شکایت زلیخا صبا ماسال تالش

به کجا برم شکایت که روان کنم حکایت
که زبان بسوزد ای جان به دلم نهفته دارم 
چونبود راز داری که زغم گره گشاید
که هزار نگفته قصه به دلم خفته دارم 
شعراز زلیخا صبا

ضرب المثل تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مثل ومصداق وکنایه تالشی 
سو بَ دِشمِن نِده
یعنی در مقابل دشمن خودش را لو نمی دهد وبروز نمی دهد
این کنایه زمانی وبرای کسانی بکار برده میشود که ان کس در داخل واندرون از هر لحاا ظ در مضیقه و گرفتاری است ولی در انظار خودرا خندان وخوشحال نشان می دهد 
زلیخا صبا

ضرب المثل تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مثل تالشی
صدای نقاره دور خشه نزیک ی کو قر قر کرع
نقاره از دور صدای خوبیدارد ولی از نزدیک ناهنجار است 
این مثل در مورد کسانی صدق می کند که از دور بسیار خوش آوزه اند
ولی از نزدیک چنگی به دل نمی زنند 
زلیخا صبا

مصداق از زلیخا صبا ماسال تالش

نانجیب از کثرت اموال کی گردد نجیب 
واین یک واقعیت انکار ناپذیر است کسانی هستند که هضم وپذیرش انچه را که مستحقش نیستند ندارند و اگر برحسب روز گار در برهه ای اززمان حالا برحسب تصادف روزگار ویا هردلیلی صاحب عنوان ویا مال ومنالی شوند واین دست اورد به هرطریق انهارا نیکوخصال و بزرگمنش نخواهد کرد واگر مدتی خودرا وظاهر خودرا به زیور فاخر ودل بزرگی اراسته کنند در نهایت به اصل خود باز میگردند و مصداقش ان میشود که از کوزه برون همان طراوت که در اوست و یعنی هرذاتی اخر به اصلش باز میگردد و نانجیب همان نا نجیب است ومن این ضربالمثل را در گروه غیر تالشی دیگر نوشتم وبسیار مورد توجه قرار گرفت وخواستم با شرح و توضیح در گروه بهشت هم بنویسم ودوستان بخوانند 
زلیخا صبا