یاد ایامی غی سوعه دلنوشته زلیخا صبا ماسال تالش

سغی سوعه
یاد ایامی 
سغ- درخت آزاد 
سوعه مغز درخت آزاد وسط درخت ازاد که سفید ومحکموسالم است .
در میان مردمان تالشی زبان کسانی را که میخواهند به سلامت بودن وشادابی تشبیهه کنند می گویند سغی سوعه مونو یعنی مانند مغز درخت ازاد سالم وسرحال است ..
..زمانی دور می گفتند گرمه گیلون مَمونه بشه تیجره گیریه یعنی در گیلان گرم نمانید بروید به ییلاق اول بهار .
چون عقیده داشتند که ییلاق سلامتی را تضمین می کند وکسیکه چند ماه در ییلاق بماند دیگر مریض نمیشود .
انوقتها برایم این حرفها مفهومی نداشت وباور نداشتم ولی واقعیت این بود که با رفتن به ییلاق رنجور ومریض نمی شدیم وتنفس هوای پاک و بودن در جایی که بدور از هر نوع الودگی بود خود نعمت بزرگی بود در ان دوران. .
در کودکی برای رد این باور هر روز با یک نخ دور مچ دست را اندازه می گرفتم تاببینم که چه اندازه چاق شده ام چه میشود کرد بچه بودم وفکر می کردم که چاق بودن یعنی سلامتی وروی این اصل باور نداشتم که سلامتم اگر چاق نشدم در طول سال مریض نیستم پرجنب وجوش هستم ومغزم خوب کار می کند اگر که چاق نشدم.. وچون می دیدم کسانی را که در رفاه ویا کم تحرکتر بودند بعد از رفتن به ییلاق چاق تر شده اند و لی خدایی همواره مریض بودند.. این زمان وقتی می بینم که بچه هارا چقدر می پوشانند وشال وکلاه می کنند به واقعیت این موضع بیشتر واقف می شوم ونیز این سفارش پدر و مادر در ذهنم شکوفا تر میشود که چرا پدر ومادر اصرار داشتند که بخصوص در روز بارانی که نم نم می بارید وشبنم روی چمن های مخملی می نشست ما پا برهنه روی چمن ها راه برویم و می گفتند که بخارا ت و هوو تشنه از بدنتان از این طریق خارج میشود (هو یعنی همان بخارات مضر بدن که در اثر رطوبت در بدن ایجا د میشود ) و واژه بخارات وگرفتن هوا وتشنگی بدن از این طریق برای من بی معنا بود .واین زمان بر اثر تمرینات وآموزش هایی یو گایی به این نتیجه رسیدند که اگر پابرهنه راه بروید وپاهایتان با زمین در تماس باشد از زمین نیرو می گیرید و چون یک نها ل که در زمین کاشته اید واز زمین نیرو می گیرد واین حس خوبی است که از راه رفتن بر روی چمنزارها به انسان دست می دهدو همان نیرو گرفتن است 
سپاس زلیخا صبا