فرهنگ وادب شعر زلیخاصبا ماسال تالش
آگرده راه چکه پردی سری کو
چوئه گشه نشتا کوکو وری کو
بهاری پا صتا. ورده خبری
برمه دَو. روزگاری. ماه بری کو
زلیخا صبا در باره کتاب های منتشر شده اعضای چهارشنبه خاتون در نشر ماه مینو
در راه برگشت روی پل شکسته
عروس چوبی کنار فاخته نشسته بود
صدای پای بهار خبر آورد
رسوم تالش وروزگار از در ماه بیرون آمد
صبا
دو dāv رسوم وروزگار کتاب روزیا روزگاریا زلیخا صبا
آگرده را کتاب شعر جناب حاجی بابایی
چکه پرد / کتاب شعر جناب انوش نازیابی
چوئه گشه کتاب شعر بانو معصومه افروز
بهاری پا صتا کتاب شعر جناب سید مومن منفرد
ماه نشر ماه مینو
شعر فارسی ، زلیخا صبا ماسال تالش
نظر خدا
گویا نظر خداست امروز
گل بر سر شاخه هاست امروز
امروززیباست وطبیعت زیبا واسمان آبی و دریای نیلگون ورودهای خروشان وجنگلهارنگین وهمه وهمه به خیروشادی باشند ودر حال نشو نما به خرمی در پهنه گیتی واستوار ومقاوم در برابر جبر روزگار
شد دگر گون هوای خانه ی ما
چونکه او شد همای لانه ی ما
عشق او هست همه بهانه ی ما
شده روشن زاو چراغ خانه ما
ای خدایا تو باش نگهدارش
که بماند زاو نشانه ی ما
عکس سامان صبا
زلیخا صبا
چله کوچک وچله بزرگ زلیخا صبا ماسال تالش
❌چله بزرگه و چله کوچیکه❌
با سلام
ما دم از فرهنگ ایرانی می‌زنیم ولی کمتر کسی داستان دوازده برادر و ننه سرما و چله بزرگ و چله کوچیکه رو برای بچه‌ها و نوه هایش تعریف می‌کنه
خواهشاً بخونید و اشتراک بگذارید، تا نسل امروزمون هم اینارو یاد بگیرن❤
چله‌ی بزرگ ...
چله‌ی کوچک ...
چارچار ...
سده ...
اَهمن‌وبهمن ...
سیاه‌بهار ...
و سرماپیرزن ...
زمستان به دو بخش :
چله بزرگ(چله کلان ) و
چله کوچک (چله خرد )
تقسیم می شده است .
که چله بزرگ از
( اول دی ماه تا دهم بهمن ماه)
وچهل روز کامل می‌باشد و
چله کوچک از
( یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه ) و 20روز کامله
وبه همین دلیل چون 20روزکمتر است چله کوچک نامیده شده است .
غروب آخرین روز چله بزرگ جشن سده برگزار می شده و،مردم دور هم جمع می شدند واز این جشن لذت می بردند ودر نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند.
این دوبرادر ( چله بزرگ وچله کوچک ) در هشت روزی که در کنار همدیگر هستند آن 8 روز را ( چار چار) می نامند .
به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک« چار چار» می گویند.
پس از چار چار نوبت به« اهمن وبهمن» پسران پیرزن (ننه سرما ) می رسد
که خودی نشان دهند.
10 روز اول اسفند را اهمن
و10روز دوم اسفند را بهمن می گویند
واین 20روز ممکن است
آنقدر بارندگی باشد که این دوبرادر به دوچله طعنه بزنند ،
با توجه به شعری که قدیمی های نازنین می خواندند::
(اهمن وبهمن ،آرد کن صدمن
،روغن بیار ده من ،
هیزم بکن خرمن، عهده همه بامن )
تا اینجا 20روز از اسفند به نام اهمن وبهمن نامگذاری شده اند
ومی ماند 10 روز آخر اسفند ماه که 5روز اول سیاه بهار نام گرفته وشعری هم که قدیمی ها میخوانند :
سیاه بهار شب ببار و روز بکار
از این شعر هم مشخص می شود
در این ایام شبها بارندگی فراوان
بوده وروزها کشاورزان مشغول
کشت وزراعت بوده اند ،
5 روز آخر هم سرماپیرزن نام گرفته است که در این روزها آسمان گاهی
ابری گاهی آفتابی ،گاهی همراه با باد واکثر اوقات از آسمان تگرگ می بارد که قدیمی های دل پاک، براین باور بودند
که گردنبند پیرزن پاره شده ومُهره‌های آن به زمین میریزد.
حیف است بچه های ما اینهارا نشنوند و این قصه ها از صفحه روزگار محو شود!