نوروز خوانی زلیخا صبا ماسالی تالش

نوروزه خونی (نورو ز خوانی)
نوروز خوانی در زمانهای قدیم یکی از ایین های بسیار زیبا وخوش آیندی بود که در اخرین ماه زمستان وبا رویش بنفشه های کنا رجویبار ها وچشمه ها تا قبل از شب چهارشنبه سوری توسط نوروزخوانهادرشب ها بعد از این که مردم شام خورده ومیخواستن بخوابند در سرزمین تالش و ماسال اجرا میشد شاید این زمان هم نوروز خوانی در شهرها ی کوچک ویا روستاها اجرا شود ولی به سبک وسیاق سابق نیست.
نوروز خوانها که معمولا سه نفر بودند وهم آوایی میکردند و هرشب بخصوص بچه ها مشتاقانه منتظرشان در رختخواب بیدار می ماندند تا بیایند. چون نوروز خوانها باآمدنشان در دم در برایشان نوید امدن عید نوروز را می دادند.
نوروز خوانها سرودهای با ریتم وآهنگ خاصی می خواندند که بسیار به گوش خوش آیند بود که یکی این بود ... بدو بهاران آمده گل در گلستان امده مژده دهید ای دوستان.. عید نوروزان آمده
یا بعد از خواندن نوروزی می خواندند خدا عمرت بده ای خانه صاحب ... عروسی عزیزانت ببینی و بعداز خواندن یک شاخه کوچک شمشاد به جفت در میزدند که نشانه سر سبزی بهار وفصل رویش بود و در ضمن نوروز خوانها برای رفتن به محله های مختلف یک فانوس برای روشنایی راه وهر کدام یک چوب دستی وبرای اینکه شناخته نشوند سروروی خودرا خوب می پوشاندند و بعداز خواندن صاحب خانه برای خوش نوایی وامدن بهار وسال نو به انها برنج ویا پول میداد ولی اغلب برنج می دادند
نویسنده متن زلیخا صبا