ای سهراب سپهر.مرگ زمانی که در سایه نشسته ست به ما مینگرد
من امیدم به فردایم است آرزویم این استکه نگاهش شود نا بینا تا نبیند مارا
چون من وما همه که نشستیم به پر پروازی رهسسپاریم به سرای امید
ونمی خواهیم نا بهنگام که در ان سایه مرگی باشد
چه خیالی زیبا......نا امید شیطان است شعراز زلیخا صبا در جواب شعر مرگ سهراب سپهری بمناسبت سالروز وفافتش