شعر نو عطوفت زلیخا صبا ماسالی تالش

توهمان دستها عطوفتی 
که گشاید عقده های بی مهری
که نشسته بردل کوچک
چه شود سربر اسمان ساید
که بریزد اشگ چون باران
زلیخا صبا