شعر ضرب ا لمثلی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

شعر ضرب المثلی
اِسه کِ ِ وَر واریسته پا سریسته
سره گول گولدونیکو چلکیسته

مَوا دِنیا مِرا سویی نِدارهِ
گول وتیتهَ مِرا بویی نِدارِهِ

مَوا قدیم اِریا وسوء لیو
الان اِسته گرمه وا و پوسته لیو

مَوا خسته بوبومَسته بلبلون
مَسون آخ واُوخینه سیسته دیلون

اشتع داشته هونه دیل خِش بِکَرتع
مردومی آخ واُوخی گوش مَکَر تع
از زلیخا صبا
برگردان
حالا که برف باریده وپاهایت سرد شده ( کنایه از دلسردشدن وامید از دست دادن است)
گل سرخ در گلدان پژ مرده شده (باز کنایه از این است که امید ت از دست رفته )
نگو دنیا برایم روشنی ندارد
گل وشکوفه برای من بویی ندارد

نگو قدیم دوره توت وحشی و برگ گلپر بود
الان دوره باد گرم و برگ پوسیده است

نگو خوش بحال بلبلان مست
با اخ واوخ نسوزان دیل های سوخته را

با داشته هایت دلت را خوش کن

اخ و اوخ مردم را گوش نکن