نِبوکعدوبیتی تالش زلیخا صبا ماسالی تالش

دوبیتی شعر تالشی (نِنو کع)
نِبو کع مَرده نَ مَر دِن خِدا یا
نِبو اَی ویری کو بَردِن خِدایا
بی، بی ایزی دِپا سَری بومونی
تا بو بو بی چِه پا مَندِ ن خِدا یا
شعر از زلیخا صبا 
برگردان
نمیشود که با مرگ کسی مُردخُدایا
نمیشود که از یاد اورا برد خُدایا
باید بلند شوی وروی دوپا بایستی
تابشود بدون آن روی دوپایت بمانی خُدایا

تیجره دوبیتی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

تیجره گیریه
وارش وارع دَوسته راه وریه
خِِِِِری گته تع نزونی کی بَ کیه
تنخایی مَندیره تیجره گیریه
خِدا زونو اشتع دیل کاویریه
زلیخا صبا
برگردان
ییلاق اول بهار
باران میبارد همه راها بسته شده
ابر ومه هم جا را گرفته نمیدونی کی به کی هست
تنهایی در ییلاق اول بهاری هستی
خدا میداند دلت پیش کی بند هست

کوکوتی تی بوخون دوبیتی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

کوکوتی تی بوخون دیلم گریسته
بی اشتع بله جان عمرم پسیسه
کوکو هَده خونو تا کِِ لال ابو 
مع کع خونده نیه سسم گریسته 
دوبیتی از زلیخا صبا