پاتیویله سنگ زلیخا صبا ماسال تالش

پاتیو له سنگ سنگ خا طره ها سنگ خانه بازی کودکانه سنگ سنگر لپه مزا سنگ سمبل شعر شاعر تالشی سرا
سنگی که در باره ا ش افسانه سازی میکردند سنگ جای انگشتان رستم سنگی که برای انعکاس صدا در کوه 
در دورش جمع میشدند دستجمعی صدا میزدند وبرگشت صدارابا خوشحالی تجربه میکردند
چه ابهتی داشتی در نزدم وقتیکه کودکی بیش نبودم چقدر بزرگ بودی در نطرم 
حالا چی در زیر بوته قشنگ دور وبرت پر از اشعالهای نایلونی است خوب است اداب دانهای انسانی 
اداب برخوردورفتار با طبیعت را نیز یاد بگیرند وفکر نکنندکه طبیعت چون چشم ندارد نمی تواند انها را 
ببیند طبیعت چشم بینایی دارد
باورندارید که طبیعت گوش نارد چرا دارد حرف نمی زند تا برود از بی فرهنگی بعصی از ادم هاصحبت کند
چرا خیلی حراف است ید طولایی دارد به اسم دست طبیعت
از تو شاکی میشوددر نزد کاینات پس به هوش باش ای بیخیالین وبیتوجهین به طبیعت
عکس زلیخا صبا

دیدنی های ماسال زلیخا صبا ماسالی تالش

چشم انداز ییلاقهای " دشته مینه ، َتلارگا ، چَرَ پِشت و مولومَ بَند" .

ماسال - تالش بزرگ عکاس سینا شکوری

طبیعت ماسال زلیخا صبا ماسالی

سلام بتوای سرزمین خاطره ها ورویا های کودکی درود بتوای مامن اسایش وارامش دوران بودن در کنار پدر ومادر وخواهر وبرادر که شبهایت پرستاره روزهایت بیاد ماندنی در خاطره روز گارانت نقش بسته کجایند آن انسان های با صفا وصمیمی که برخاکت با خضوع وخشوع قدم میگذاشتن وترا پاس میداشتند .ای اولسبلنگاه طنین صدای انها در جنگل هایت بیادگار مانده ؟خنده های مهربانانه انهارا جاودانه در خود حفظ کرده ای؟ من که نشانی از آنهارا در چشم اندازهایت در درختان سر بفلک کشیده ات در چشمه سارانت در تپه های پراز گل ودر چمن زارانت میبینم حفظشان کن ای مأمن عزیزانم ای یادگارگذشتگانم
مهربانیهای مادر .همره ناز پدر. سوت و اواز برادر خنده شیرین خواهر کی رود از یاد من،
کی رود از یاد من
زلیخا صبا

طبیعت زلیخا صبا ماسالی تالش

با امدن بهار وسال نو جان وروح انسانها نیزبه تکاپو ودر طلب شادابی وتازگی به پرواز ودر تب وتاب می افتد وطبیعت زیبا برای بر اوردن این خواست انسانها با رویش جوانه ها و شکوفا شدن گلهای رنگا رنگ به انسانها وهمه مخلوقات خوش آمد می گوید وبا زیبا ییها یش روح وجسم را صفا میدهد وما آدمها از این مهمانوازی طبیعت که بی ریا همه امکانات شفا دهنده اعصاب وارامش روان را در طبق اخلاص میگذار د رسم جوانمردی ومروت نیست که انسانها نمک خورده ونمکدن را بشکنند وجواب مادر طبیعت را با بی حرمتی وریختن زباله در زیر درختان ومسیر زیبای کنارجاده ای واتش زدن دار ودرخت وبوته ها وکندن گلهای زیبای کوهستانی اینگونه بجای دست مریزاد طبیعت .. کفران نعمت کرده وقدر نشناس طبیعت باشیند که زدن دست طبیعت وروح گردانی مادر طبیعت جبران نا پذیر است پس مسافران وگردشگران وحافظان طبیعت مواظب ومراقب باشید که چشم طبیعت شمارا میبیند