شعر تالشی چم انتظار زلیخا صبا ماسال تالش

چم انتظار
تاریکه شو بوشو صبی روز آبو
خدا کو خام اشتع کارنی دوز آبو
دِ چمم دریکو بَ تا در آبو
اِشتع قدی وینم دیلم شاد آبو
بِمرم اَز اشتع قد و بالا را 
غمی تع مداری دیلرشاد آبو
تنخا
حَو صَلَم سَر اُومه اَز کا بوشوم کا
فیکر وخیال هَرزع از سا بوشوم سا
تنخایی اَز در و دییار دی یَسم
سوزه باغی بوبو اَز ها بوشوم ها 
اشعار تالشی از زلیخا صبا

سوزه گیریه زلیخا صبا ماسال تالش

سوزه گیریه چه آهی مبتلا به
خاکه ویچیر گیرفتار بلا به
وختی اسپه آدمی نه که نشع
رمه کو دور آبو سر بع هوا به
بی حرمتی کرن چمه آوونه
چمه سر لول آبوآونی طلا به
یا کوکر کوری فرمونی نبرع
هرکسی صب ایزی یاپادشا به
مکر گرگر خری را کع نوارع 
خیلی وخته خر از وارش سیفا به
زونه آدم طبیعتی پسندهِ
چه دار وچه شاخه سوزه ویسندهِ
اشتن کفا وینع جیری نگردع
همه چی زیرو رو پادر هوا به
سوزه گیره بی پا وبی نوا به 
سوزه گیریه بی پا و بی نوا به
سروده زلیخا صبا

زیبا ترین واژه زلیخا صبا ماسا تالش

تقدیم به عزیز ترین واژه مادر
چم براه ناجه به دیل... آسیسته پا
دس به پاوره نویرسه نیمه راه
خشک ابه دهن خدا
تالشه ژن ..شیره ژن
دیلسونه ننه بیره خردنی را
تیه دس تاو دلَکه هنه هنه
صب تا شو بتی بتی زندگی را
خش روز نویندره نزونی چرا/
ای وختی ویندره تع آوینه کو
اسپیه مو چلیمه دیم
چه به اَ خاسه کینه
که وری نازه کیه
یاوری را برا 
آوه وری ننه را
دَسه کینه خاسه کینه پیر آبیره
هده کع تیلی ره تع زندگی را
زلیخا صبا

میشینه تا زلیخا صبا ماسال تالش

میشینه تا
میشینه تا بوا تِع کا دِرع آی.....
.باهاری بو اُومه تِع ها دِرع آی
اشتِ بو وی تَسه چمه سِراکو.
. باهار نزیک آبه پیشوا کِرا آی
دارون تی ته کَرده دَشتون اَلاله.
.زومُستون کِرا شو آشنا وَری آی
گولون غومچه وَرده سوزه نی پِرمه 
زیزا خندِخونه تنخا زونوم نای
اِشتِ رنگ وبونه دیلِن شاد آبون 
شادیه دیل بوبو هَزارهِ تِ بای
زومُستون شو باهارچِ دومله کو آ 
اِشتِ اومه نَ تع ِ همی کِرا وای
شعر از زلیخا صبا تقدیم به زمین بخاطر باران ودوباره سبز شدنش

دست دعا زلیخا صبا ماسالی تالش

دست دعا ی ما بر عرش خدا رسید
آن ناله های خاک بر کبریا رسید
آهت شنید ه شد زیبا ی خسته جان 
اشگش روان شد از ابر آسمان 
رحمت خدا کند عشقش روان کند
زیبای تشنه را گهرفشان کند
در آخرین نفس دربند ودرقفس
نومید زرحمتت نیست زینفس
زلیخا صبا