جفای دوست زلیخا صبا ماسال تالش

جفای دوست 
عمریست که جان در قدم دوست نهادم
هم مهر ووفا در طبق اخلاص نهادم
با مِهر وجودم به دیوار سرایش
چون خشت شدم طاق سرایش نهادم
یک عمر که راهم به راه او یکی است
عمرو جوانی سر این راه نهادم
اکنون که دیگر رنگ ولعابی ندارم
چون کهنه سفالی پی دیوار فتادم
همواره پی گوهر ناب است
افسوس ندید دُرو گُهرها کنارش نهادم
تلخی و مرارت بسوزاند همه تار و جودم
فریاد نتوان مُهرسکوتی به لبانم نهادم
قدرم ندانست در این وادی دریغا
با این همه بی مهری قدم پس ننهادم
خواهم که گریزم زجفایش
از پشت کشد تار محبت
که بر دست ودل خود نهادم
چون ابر بهار گریه کنم زار
خالی نشود غصه تلمبارکه بر دل نهادم
صد من گر ازاین کاغذ و دفتر نویسم
اندک بود از داغ ستمها که بر دل نهادم
یک روز رسد هرکی رود رو به سرایی
ان وقت بداند که یک قلب بزرگی سرکویش نهادم
زلیخا صبا عکس از زلیخا صبا

بی تیلن شعر صرب المثل زلیخا صبا ماسال تالش

بی تیلن شعر ضرب المثلی
نوام تنه خشکه میجه بکر تع
ننی آوی دلک پا هیست آکر تع 
تنه وام بی تیلن و تاو دلکن 
نِکِ چمی دوستن آو دلکن 
دو بیتی تالشی اززلیخا صبا
برگردان
نمی گویم خشک راه بروی وقدم برداری
ونه هم اینکه خودت را در آب بیندازی وپاهایت را خیس کنی
بلکه به تومیگویم باید سریع باشی وتلاش کنی 
نه اینکه چشم بسته خودت را به آب بیندازی
زلیخا صبا

ضرب المثل تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مثل تالشی 
ای سَر دارهِ هَزار سَودا
یک سردارد هزار خواسته وتمنا 
این مثل را برای آدم های دم دمی مزاج می آورند که هر لحظه یک تصمیم می گیرند وهیچوقت به اراده و خواستشان اعتبار نیست 
زلیخا صبا

خدایا چنان کن زلیخا صبا ماسال تالش

که عمریست گوییم به تو ای نگار 
خدایا چنان کن سرانجام کار 
زمستان رفت و امد بهار
خدایا نباشد دلی بی قرار
که داریم بسی آرزو بی شمار
که باشد زیبا این روزگار

وطن از زلیخا صبا ماسال تالش

تقدیم به همه کسانیکه برای سربلندی و آبادانی جای جای ایران وایران تلاش کرده ومیکنند 
وطن
وطن ای سرزمین پاک ایران
وطن ای زاد گاه راد مردان
به پاخاستن زتو خیل دلیران 
که تا پاینده گردی نی که ویران 
زفرهنگ و هنر هستی سر آمد
اثرهای کهن داری فراوان 
وطن پاینده وجاوید مانی
که ایرانی زید در خاک ایران 
قسمتی از غزل وطن 
از زلیخا صبا