کوکوتی تی بوخون دیلم گریسته
بی اشتع بله جان عمرم پسیسه
کوکو هَده خونو تا کِِ لال ابو
مع کع خونده نیه سسم گریسته
دوبیتی از زلیخا صبا
اَزو کوکو شیم جنگله راکو
کوکو داری نشع اَز داری ساکو
کوکو خونده چمع دیل نی گِریسته
یاری دومله گردم اویه یا کو
زلیخا صبا
بر گردان
من و کوکو میرویم درراه جنگل
کوکو بالای درخت مینشیندمن در سایه درخت
کوکو آواز خواند دلم گرفت
دنبال یارم میگردم که گم شده در اینجا
اریکه شو بوشو صبی روز آبو
خِدا کو خام چمه کارنی دوز آبو
دِچمم دری کو بَ تا در آبو
اِشتع قدی بوینم دیل شاد آبو
بِمرم اَز اشتع قدو بالا را
اشتع دیل شاد بوبو غمم کم آبو
زلیخا صبا
برگردان
شب تاریک برود وفردا شود
از خدا میخواهم کارما درست شود
دوچشمم به دراست تا در باز شود
قد و بالایت را ببینم تا دلم شاد شود
بمیرم من برای قدو بالای تو
دل تو شاد شود از غم من کم می شود
گولیره نسل را شیره براجان
دردون را چاره سازیره براجان
نزونوم اشتع دورینه چ بکرم
چمع محرم رازیره براجان
زلیخا صبا
از کا
ازکا یا کا زونی یا چده رایه
ای دیل یایه ای دیل هایه دیلم هزاره لایه
دیلم ای جا ویری فیکرم دی یر جا
کاردیله یا کع کار خدایه