تیجره دوبیتی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

تیجره گیریه
وارش وارع دَوسته راه وریه
خِِِِِری گته تع نزونی کی بَ کیه
تنخایی مَندیره تیجره گیریه
خِدا زونو اشتع دیل کاویریه
زلیخا صبا
برگردان
ییلاق اول بهار
باران میبارد همه راها بسته شده
ابر ومه هم جا را گرفته نمیدونی کی به کی هست
تنهایی در ییلاق اول بهاری هستی
خدا میداند دلت پیش کی بند هست

کیله لی دوبیتی تالشی زلیخاصبا ماسالی

کیله لی اِستیره چارده شوه ماه
تنی بِری باهاری بو کِرا آ
اگه تع مای زوموستون نی نِ بَر شو
مِرا تاریک مَکه سال و روزو ماه
شعر از زلیخا صبا 
برگردان 
دختر جان تو هستی مثل ماه شب چهارده 
تو بیا بوی بهار می آید 
اگر تو نیایی زمستان هم بیرون نمی رود 
برای من تاریک وسیاه نکن سال وروز وماه را

دیلم نا دوبیتی زلیخا صبا ماسالی تالش

گیریه کوه خِر دَری دومنی  نَرگِز
تَرسِم تِ نی بِشی دِع مای نی هَرگِز 
همه وان اَز تِ کو دِع دس بِ کَشم
زووونشون لال بوبو دیلِم نا هَرگِز
زلیخا صبا

مَبرَم دوبیتی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

مَبرَم تنی مِرا دیلم پور آبو
از نی بِرَمم نی چمم کور آبو
اِشتع دوریکو مِن کم غِرصه هَرده؟
تَرسِم اَسرِکینم دریا پور آبو 
شع از زلیخا صبا

برگردان

 گریه نکن برای من دلم میگیرد

من هم گریه می کنم چشمم کور می شود

من از دور ی توکم غصه خوردم؟

می ترسم با اشگهایم دریا پر شود 

نِبو کع مرده نه مَرِدنزلیخا صبا ماسالی تالش

نبو کع مرده مَرد ِن خدایا
نِبو اَی ویریکو بَردن خدایا 
بِده تع روکته دیلی صبوری 
تا بوبو بی چهِِ پا مندِن خدایا 
شعر از زلیخا صبا 
برگردان 
نمیشه با مُرده مُرد خدایا
نمیشه انرا از یاد برُد خدایا
کمی به دل صبوری بده 
تا بشود بدون ان روی پا ایستاد