خِرگته زلیخا صبا ماسال تالش

گیریه کوه خر گته دومنی نرگز
دیلم نا شمه کو دور آبوم هرگز
مردومن وان شمه کو دس بکشم
زوونشون لال بوبو دیلم نا هرگز 
زلیخا صبا

پاییز اومه زلیخا صبا ماسال تالش

پاییز اومه زلیخا صبا
پاییز اومه چم دیل نی پور آبه
دارون لیوی هنی زرد و سِر آبه
پاییزی را چمع یار شه بَ غربت 
ها کو پا بند بَ زونی پیر آبه
زلیخا صبا

تنخا زلیخا صبا ماسال تالش

بی اشتع تاک وتنخایمه شهریکو 
بی اشتع اویه رایمه دلیکو
بلبل زاهار کرع اشتع دوریکو
کوکو ناله کرع ام جنگلی کو 
زلیخا صبا

دور آبیمه زلیخا صبا ماسال تالش

هف کوه هف دریا ازرا ه دور آبیمه
بی  بفا دنیا کو دیلخور آبیمه
یا علی واتمه دسی گتمه
دسه پشت گینیمه دیل پور آبیمه 
دوبیتی تالشی از زلیخا صبا

تع واتره زلیخا صبا ماسال تالش

تع واتره اشتع وَر آم ای روزی
چرا نای مع کو روگِری دَوزی
راه دیله هون مونوم تع را دی یَسم
زونی ناجه دارم منه نسازی 
برگردان
تو گفتی یک روز نزدت می آیم
چرا نمی آیی از من رو پنهان می کنی وفراری هستی؟
سر راه ها می مانم و برایت نگاه می کنم 
میدانی آرزودارم و بامن نمی سازی ؟
شعر از زلیخا صبا