مَبرم زلیخا صبا ماسالی تالش

مَبرَم تنی مِرا دیلم پور آبو
از نی بِرَمم نی چمم کور آبو
اِشتع دوریکو مِن کم غِرصه هَرده
تَرسِم اَسرِکینم دریا پور آبو 
شع از زلیخا صبا

گریه نکن برای من دلم پُر میشود

منهم گریه میکنم چشمم کور میشود

من از دوری توکم غُصه خوردم؟

می ترسم با اشگ هایم دریا پُر شود

قدیمه روزون زلیخا صبا ماسالی تالش

ویرر استا بِرا قدیمه روزون
پاییزه شَوون وباهاره روزن
اَمه را خونی رون هَزاره دَستون
یَندی را نیمونا بی قرف و اَرزون
محبت مون اِستا فِت و فراون
کِ را نا ده بِرا اَ جوره رزون 
هَرگِز فیکر نِ کَریم بای نی هِم روزون
شعر از زلیخا صبا تقدیم به همه خواهران وبرادران

پاییزه وا دوبیتی تالش زلیخا صباماسالی تالش

پاییزه وا پِکرده سرده سوجه
چمع دیل سی کَرع در سوج بوجه
نزنوم کا اَز دی یَسم تع بِوینم
دِنیا بی اشتع مِرا هیچ و پوچه
زلیخا صبا
برگردان
بادپاییزی آمده با سوز وسرما
دلم درد میکنه ودر سوزش است
نمیدانم کجارا نگاه کنم وترا ببینم
بدون تو دنیا برایم هیچاست وپوچ

نِبوکعدوبیتی تالش زلیخا صبا ماسالی تالش

دوبیتی شعر تالشی (نِنو کع)
نِبو کع مَرده نَ مَر دِن خِدا یا
نِبو اَی ویری کو بَردِن خِدایا
بی، بی ایزی دِپا سَری بومونی
تا بو بو بی چِه پا مَندِ ن خِدا یا
شعر از زلیخا صبا 
برگردان
نمیشود که با مرگ کسی مُردخُدایا
نمیشود که از یاد اورا برد خُدایا
باید بلند شوی وروی دوپا بایستی
تابشود بدون آن روی دوپایت بمانی خُدایا

چم عمریره دوبیتی تالشی زلیخا صبا ماسالی تالش

چمِ عمری سَری عمری رَ بَله 
چمِ صب و چمِ سوری رَبله
بی اِشتِ دیلی کو غم خومه گِره
اشتِ دوری چمِ جانی ویگرهِ
شعراز زلیخا صبا